بررسی اثرات عروقی تجویز مزمن ۲ داروی سولفونیل اوره از نسل اول(کلرپروپامید) و نسل دوم(گلی بن کلامید) بر عمل کرد آئورت سینه ای موش صحرایی سالم

داروهای سولفونیل اوره به فراوانی در درمان بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو مصرف می شود. گزارش های ضد و نقیضی در مورد ایجاد عوارض قلبی ـ عروقی توسط این داروها وجود دارد. هم چنین به وجود تفاوت بین داروهای نسل اول و نسل دوم در ایجاد این عوارض اشاره شده است.در این مطالعه اثرات عروقی 2 دارو از خانواده سولفونیل اوره به صورت تجربی( experimental ) و آینده نگر( prospective ) مورد بررسی قرار گرفت که شامل کلرپروپامید از نسل اول و گلی بن کلامید از نسل دوم بوده است و تاثیر تجویز داخل صفاقی 1 ماهه و 2 ماهه آن ها(کلرپروپامید 8 میلی گرم به ازای کیلوگرم در روز، گلی بن کلامید 285/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم در روز) بر پاسخ دهی آئورت مجزای موش های صحرایی نر سالم به فنیل افرین، استیل کولین، ایزوسورباید دی نیترات مورد مطالعه قرار گرفت و با گروه شاهد مقایسه شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که به دنبال تجویز 2 ماهه کلرپروپامید در موش های صحرایی نر سالم تغییراتی در عمل کرد آندوتلیوم و عضله صاف رخ می دهد. این تغییرات عبارت بودند از: افزایش معنی دار در اتساع وابسته به آندوتلیوم در پاسخ به استیل کولین و کاهش معنی دار پاسخ انقباضی به فنیل افرین. از آن جا که در تجویز 1 ماهه چنین تغییراتی مشاهده نشد، به نظر می رسد این تغییرات وابسته به زمان باشد و این در حالی است که تجویز 1 ماهه و 2 ماهه گلی بن کلامید تغییری در فعالیت آندوتلیوم و عضله صاف ایجاد نکرده بود. با توجه به این که 50 ec استیل کولین و فنیل افرین در حلقه های آئورت حیواناتی که برای آن ها به مدت 2 ماه کلرپروپامید تجویز شده بود با گروه شاهد تفاوتی نداشت، به نظر می رسد تغییرات ایجاد شده به دنبال تجویز 2 ماهه کلرپروپامید روی پاسخ آندوتلیوم و فعالیت انقباضی عضله صاف، به علت ایجاد تغییر در مشخصات گیرنده های موجود در آندوتلیوم و عضله صاف آئورت نباشد. احتمال دارد این دارو با ایجاد تغییر در اجزای سلولی پس از گیرنده که در انتقال پیام نقش دارند، تاثیر فارماکولوژیک خود را اعمال کرده باشد. تحریک پرولیفراسیون سلول های آندوتلیال توسط داروهای سولفونیل اوره و نیز اثر مهاری گلی بن کلامید بر ورود کلسیم و بر مکانیسم انقباضی با واسطه پروتئین کیناز- c گزارش شده است که می تواند توجیه کننده تغییرات مشاهده شده ناشی از تجویز کلرپروپامید باشد. اگر چه ذکر این نکته لازم است که احتمالاً برای بروز این اثرات توسط گلی بن کلامید مدت زمان بیش تری مورد نیاز است. نتایج این مطالعه نشان داد که حداقل در یک دوره تجویز 2 ماهه این داروها، تغییراتی به نفع ایجاد پرفشاری خون در بستر عروقی مورد بررسی ایجاد نشد.